Beste wikigebruikers,
Het is alweer tijd voor het centraal stellen van het volgende onderwerp: theorieën over democratie en de noodzakelijke tegenstellingen daarin. In het boek Why Democracy Is Oppositional van John Medearis geeft hij redenen om de democratie als een voortdurende strijd tussen de democratiserende krachten in de samenlevingen en belangengroepen die de neiging hebben weg te drijven van een democratische notie en ook democratische -voornamelijk in de zin van gemarginaliseerde groepen die hierin een stem hebben of bewegingen die daarnaar streven- besluitvorming te beschouwen. Dit valt uiteen in twee hoofdstromingen: een stroming die inderdaad gemarginaliseerde groepen wil betrekken en helpen zich te verzetten tegen de hoofdrichting van bepaalde grote instituten (overheid, bedrijfsleven, sterk ondersteunde belanghebbende individuen en dergelijke) om macht naar zich toe te trekken en dus de kans op democratische participatie van grote groepen van de samenlevingen te ondermijnen (vaak beschreven als de deliberatieve democratische visie) en een stroming die deelname van de gewone mens in de samenleving in het politiek-democratische proces tot een minimum wil beperken, door hen -niet eens noodzakelijk algemeen- enkel de mogelijkheid geven af en toe te stemmen op politieke bestuurders, die verder als enige beslissingen maken over het overkoepelende gedeelte van de individuen in de samenleving en alle verantwoordelijkheid hiervoor hebben (bekend als de elitaire democratische visie). De eerste stroming, van deliberatieve democraten, gaat ervan uit dat mensen in hun burgerschap -hun rol waarin ze zich bezighouden met democratische en politieke besluitvorming- elkaar niet intimideren en tot een consensus kunnen komen over een besluit dat de 'algemene wil' dient, de tweede stroming, van elitaire democraten, veronderstelt dat alleen een politieke bestuurlijke elite tot besluitvorming tot staat is, want de gemiddelde burger is niet in staat over de meeste onderwerpen een (gefundeerde) mening te vormen en mag daarom geheel uitgesloten worden van de werkelijke besluitvorming. Het gaat dus vooral om de tegenstellingen tussen zoveel mogelijk mensen een mogelijkheid/een stem te geven in de besluitvorming en een zo zeker mogelijke besluitvorming te krijgen. In feite is de huidige representatieve (constitutionele) democratie nagenoeg een kopie van de voorgestelde elitaire variant van de democratie, al is het aantal belangengroepen en dus politieke actoren in de besluitvorming uitgebreider dan oorspronkelijk het geval was. Volgens de auteur van het boek moet er afgeweken worden van de tweedeling in ideale en non-ideale democratische theorie, die aan de basis van veel aannames van beide hoofdstromingen staat, het ideale betekent dan 'wat idealiter het geval moet zijn in de samenleving, de verhouding tussen individuen en de besluitvorming' en het non-ideale 'de praktische uitvoering in de samenleving en de besluitvorming waarin individuen vele rollen hebben en de tegenstanders van de democratische beweging meer invloed uitoefenen op individuen en de samenleving dan wat als ideaal wordt gezien', de overbrugging van het gat tussen deze twee kanten is vooral van belang voor de deliberatieve democratie. Democratie in de praktijk moet als een voortdurend proces van het reageren op verschillende tegenstellingen tussen actoren worden gezien en democratisering is het optreden van (gemarginaliseerde) belangengroepen tegen de ondemocratische neiging van sterke instituten. Dit laatste punt probeert Medearis te benadrukken in de ondersteuning van zijn visie dat er een nieuwe visie op de democratische praktijk moet gaan domineren in de theorieën over democratie. Nieuw Begin wil in discussie gaan over verschillende mogelijkheden, waaronder de eerdergenoemde, zonder daarin argumenten of mensen uit te sluiten, maar kiest niet bij voorbaat een kant en laat zich ook niet gemakkelijk sturen door krachten van buitenaf, tenzij die algemeen als wenselijk worden ervaren.
Alvast bedankt voor de medewerking en het meedenken,
Iscool (op NBt 24-2-0)